środa, 29 maja 2013

Permanentna inwigilacja



Pisze do mnie Rossmann, Pizza Hut… - wylicza Adaś Miauczyński przeglądając zawartość swojej skrzynki na listy. Czy jest ktoś niżej ode mnie na tym bożym świecie? – pyta smutno, gdy stwierdza, że poza ulotkami reklamowymi żadnej korespondencji nie otrzymał. Do mnie też ostatnio piszą ludzie, których nie znam. Oferują mi ubezpieczenia, przedstawiają ciekawe oferty sklepów, przygotowane specjalnie dla mnie, niejaka Wiola radziła mi nawet niedawno, że powinienem przejąć kontrolę nad swoim życiem seksualnym. Na jakiej podstawie wywnioskowała, że tą kontrolę sprawuje teraz ktoś inny, nie udało mi się ustalić. Nawet życzenia urodzinowe jako pierwsza złożyła mi pani, której w życiu na oczy nie widziałem. Ledwo wybiła północ i nastał tym samym dzień moich urodzin, w mojej skrzynce mailowej pojawiła się wiadomość przesłana przez Klub Absolwenta uniwersytetu, na którym miałem przyjemność pobierać nauki. Jako pierwsi składamy Ci życzenia! – pisali i mieli rację.
Dziś dla odmiany dowiedziałem się, że ktoś się za mną strasznie stęsknił. Wyobrażam sobie właśnie, jak pracownicy serwisu empikfoto siedzą sobie ze smutno zwieszonymi głowami i smętnie wzdychają, wspominając czasy, kiedy odwiedzałem ich stronę. Później robią burzę mózgów i układają specjalną ofertę – specjalnie dla mnie. W końcu piszą wiadomość: dawno Cię nie było na stronie empikfoto.pl. Stęskniliśmy się za Tobą! – prosto i szczerze. Pełni nadziei pracownicy serwisu wracają do pracy, choć od czasu do czasu któryś z nich nieśmiało zerka na ekran monitora, sprawdza, czy odpisałem, a może nawet zajrzałem na stronę, żeby sprawdzić specjalną ofertę.
Jest taka scena w filmie Raport mniejszości: facet wchodzi do sklepu, gdy tylko przekroczy próg, specjalne urządzenia identyfikują go na podstawie skanu siatkówki oka. Gdy Sklep wie już, kto do niego właśnie zajrzał, uruchamia pasmo reklamowe skierowane do potencjalnego klienta, konkretnej osoby. Film należy go gatunku science fiction, akcja rozgrywa się w bliższej lub dalszej przyszłości. Ta przyszłość, mam jednak wrażenie, zaczęła się już realizować. Gdy na przykład zaglądam na Youtube’a, dzieje się dokładnie to, co w opisanej wyżej scenie filmu: zostaję zidentyfikowany a na głównej stronie serwisu pojawiają się odnośniki do filmików, które mogą mnie zainteresować.
Okazuje się, że monitor mojego komputera jest nie tylko moim oknem na świat. Jest też orwellowskim teleekranem. Różnica jest tylko taka, że po drugiej stronie, infiltrując moje życie, nie siedzi żaden Wielki Brat, tylko Wielkie Google.
Aż strach pomyśleć, co Google o mnie wie. Wie, jakiej słucham muzyki i moje muzyczne fascynacje zna lepiej, niż ktokolwiek inny. Dowodzą tego propozycje Youtube’a. Wie, jakie oglądam filmy i jakie śledzę seriale, co lubię czytać. Podejrzewam, że lepiej niż ktokolwiek inny wie też, co chciałbym dostać na urodziny – wystarczy przecież skojarzyć datę z faktem, że w okresie ją poprzedzającym intensywnie śledziłem oferty sklepów oferujących wkrętarko-wiertarki. Niestety, Google nie uruchomiło jeszcze usługi kupowania prezentów.
Google wie też pewnie, ile czasu marnuję, wyszukując w sieci przeróżne głupoty i w ogóle ma na mnie pewnie niejednego haka.  
Permanentna inwigilacja!

9 komentarzy:

  1. A propos maili - mnie najbardziej kocha Martha Stewart a mojego męża Barack Obama (który zaczyna maile nagłówkiem Are you in, Lukas?):-D

    Wielkie Google - bardzo przerażające. Ale weź człowieku zrezygnuj. No nie da się...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To z Was są jakieś lepsze VIPy! No bo żeby sam Barack? Do mnie tylko empik i Wiola...

      Usuń
  2. Wśród moich znajomych jest dosłownie parę osób, które ze wszystkich sił starają się nie istnieć w Internecie, a i tak im się nie udaje. Znajduję ich często na zdjęciach na Facebooku z imprez, na których nie są szczególnie trzeźwi i wyjściowi. Dziś nikomu nie uda się umknąć przed inwigilacją.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To ja się mogę pochwalić, że na fejsie mnie nie ma, nigdy przynajmniej nie stwierdziłem. Sam nie posiadam, żona nie wkleja fotek a znajomi... kurde, ja ma chyba mało znajomych...

      Usuń
    2. Mądry człowieku bez fejsa:) U mnie twarzoksiążka to teraz jak trzecia ręka i drugi telefon z kontaktami - z większością znajomych nie utrzymywałabym kontaktu, gdyby nie zielone kółeczko przy nazwisku zachęcające do rozmowy. Takie czasy.

      Usuń
  3. Najlepiej nie przejmować się tym, na co człowiek nie ma wpływu

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Snu z powiek mi to nie spędza, ale jak sobie uświadomię skalę, na jaką pozwalam się szpiegować - trochę mi się robi dziwnie...

      Usuń
  4. Do mnie właśnie napisały Wormsy z facebooka. Wypadało by je odwiedzić. A dzięki empikowi można już nigdy nie być samotnym!

    OdpowiedzUsuń
  5. To jest aż trochę przerażające, ale coś w tym jest :D chociaż mimo wszystkiego, Wielki Google i jego wszechwiedza może być przydatna - bo jego propozycje filmików są zazwyczaj dość trafne. Myślę, że to już taki efekt uboczny naszych czasów - niby postęp, rozwój i tak dalej, ale ciągle nie-do-końca-wolność, bo przecież śledzi cię twój własny, z pozoru taki niewinny, komputer

    OdpowiedzUsuń