piątek, 27 kwietnia 2012

Od czego inne są brokuły, czyli co warto wiedzieć


Zupełnie nieoczekiwanie poczułem sympatię do Dody. Tak, do pani Doroty Rabczewskiej, IQ, jak wieść niesie, 156, byłej dziewczyny Nergala i gwiazdy Big Brothera. Przeczytałem wywiad, który ukazał się w Polityce. Z Dodą rozmawiał Jacek Żakowski, a ja przy lekturze ubawiłem się setnie, ale też i zastanowiłem.
A brokułek jest inny niż co? – kolejnym skomplikowanym pytaniem zażył mnie Gucio. Może jednak nie aż tak skomplikowanym – trzeba tylko wyłapać subtelności rozumowania dziecka – ale to okazało się poźniej. Brokułek jest inny niż… wszystko – mówię, bo tak mi rozum podpowiada. Brokułek wygląda jak brokułek, a wszystko inne wygląda inaczej. Marchewka też wygląda inaczej, niż na przykład seler – kończę przykładem, bo nie wiem, czy jasno się wyraziłem. Nie – okazuje się, ze coś pokręciłem – brokułek jest inny niż kalafior. A, już rozumiem. Brokuła z kalafiorem można porównać, są do siebie podobne. Ale przecież są też inne. O to więc chodziło! Są takie same duże – dalej tłumaczy Guć. A sól pasuje do cukru – tu się już tworzy grubsza teoria. Podział rzeczy, których różnice uwidaczniają się dzięki podobieństwom. Dzieci, to jednak mają umysły, pozazdrościć.
Dzieci chcą wszystko wiedzieć. Dlaczego Kubuś Puchatek ma takie same kwiatki, jak pani sąsiadka? Nie wiem, prawe mówiąc nic o kwiatkach Kubusia Puchatka, więc dopytuję: Ale jakie kwiatki? W bajce widziałeś? Gucio się marszczy: Jak to w bajce? Zastanawia się chwilę. Aha, pomyliłem się. Dlaczego Kubuś ma takie same kwiatki, jak pani sąsiadka. A ja powiedziałem Kubuś Puchatek. Wszystko jasne. Kubuś, to chłopiec mieszkający dwa domy dalej. I faktycznie, na jego trawniku rosną takie same kwiaty, jak na działce, z którą i my i Kubuś sąsiadujemy. Chodziło o tego Kubusia, nie o kumpla Prosiaczka. No i dlaczego on ma te kwiatki?
Dzieci chcą wszystko wiedzieć, wszystko je interesuje, o wszystko się dopytują i ciągle o czymś myślą, wysnuwając swoje bardziej lub mniej zaskakujące wnioski. Na temat brokułków, kwiatków, samolotów, dźwigów na budowie, szczoteczki do zębów mamy i tak dalej. Z wiekiem nam to często przechodzi, ta totalna ciekawość i chęc dociekania. Przechodzi, albo się kierunkuje, nie interesuje nas już wszystko, tylko niektóre rzeczy. Wiemy już, że wszystkiego i tak się nie dowiemy.
I tu wracamy do Dody. Doda nie czyta gazet. Rzadko ogląda telewizję, a programy informacyjne, to już w ogóle najrzadziej. Nie ma potrzeby rozumienia, jak się kręci świat. Świat się kręci wokół mnie. Nie ja wokół świata – tyle Doda wie i tyle jej wystarcza. Pan Żakowski chyba nie do końca rozumie taką postawę. Dopytuje o ciekawość i potrzeby jej zaspokajania, mówi o przeróżnych pozytywach posiadania wiedzy o świecie. A Doda rzuca własne argumenty, rozmowa przypomina chwilami szermierski pojedynek, gdzie ciosy są celnie wymierzone, ale i z wprawą parowane. Niektórzy chcą rozumieć świat – tłumaczy Żakowski. Po co? – pytanie i proste i trudne. Niektórzy mają takie potrzeby. Teraz cios zadaje Doda, cios celny: I rozumieją? – pyta.
Pewnie nie rozumieją, bo na świecie zawsze będą rzeczy, o których nawet filozofom się nie śniło. Można starać się zrozumieć, pochłaniać informacje, analizować fakty. Pytanie tylko, jaki z tego pożytek.
Nie, nie chwalę tu ignorancji. Cenię ludzi, którzy wiedzą i rozumieją wiele. Coraz częściej dochodzę jednak do wniosku, że o pewnych rzeczach wiedzieć nie muszę i że niczego mi od tej niewiedzy nie ubędzie. Tu się spotykam z Dodą. Po co mi wiedza o polityce? Polityka i tak kręci się sama, mit demokracji nie przekona mnie do tego, że mam jakiś wpływ. Po kolejnych wyborach zmienią się panie i panowie na stanowiskach i niewiele więcej się zmieni, przynajmniej nie dla mnie. A jeśli nawet zmiany nastąpią, to będą wynikiem działania jakichś tajemniczych, globalnych układów sił, a nie moich wyborów. Mógłbym śledzić ekonomiczne ewolucje i rewolucje zachodzące na świecie, rozszyfrowywać mechanizmy, które rządzą światem wielkiej finansjery. Tyle tylko, że pewnie w końcu doszedłbym do przekonania, że mechanizmy te są na tyle złożone, rozległe i skomplikowane, że ja nijak nie dam rady wpasować się w nie na tyle, by odnieść z tego wpasowania jakieś korzyści. O wszystkim zdecydują politycy kierujący mocarstwami, szejkowie handlujący ropą, korporacje opracowujące nowe technologie. Mógłbym myśleć o tym, że Hiszpania padnie, euro się rozpadnie i co będzie ze światem, jak to robi pan Żakowski, ale miałbym z tego myślenia tylko niepotrzebny stres i zmartwienie. Finanse Hiszpanii i kondycja euro raczej nie zależą od tego, co zrobi moja skromna osoba.
Nie chwalę tu ignorancji, nie pochwalam bezmyślności, ale myślę, że to istotne, czym zaprzątamy sobie głowę. Zaprzątać ją sobie zbyt wielką ilością spraw nie jest chyba zdrowo.
Aktualnie się cieszę, że wiem w końcu, od czego jest inny brokułek. I dlaczego akurat od kalafiora. A dzieciom w dalszym ciągu zazdroszczę umysłu. Ciekawości i tego, co robią ze zdobytą wiedzą. Bo w sumie ważniejsze chyba od tego, co wiemy, jest to, w jak otwarty sposób potrafimy myśleć i jak kombinować, oraz co z tego kombinowania ciekawego wyciągnąć. 

9 komentarzy:

  1. Coraz częściej dochodzę do podobnych wniosków, nie potrzebuję tego wszystkiego, co media na siłę starają mi się wtłoczyć do głowy: wybuchy, huragany, panika, tragedie, ciężki sprzęt bojowy, bomby, okrutne zabójstwa, zamachy terrorystyczne, ranne dzieci, kłótnie i walki polityczne, decyzje parlamentów i rządów, umowy na dostawy ropy i gazu - nie mam na to wszystko absolutnie wpływu!
    Moje sprawy nie interesują nikogo oprócz kilku najbliższych osób.
    Dla mojej już dorosłej Córki ważne są aktualnie kosmetyki - a dla mnie wyposażenie łazienek :)
    Doda nieźle to ujęła i dobrze, że ma odwagę o ty mówić. Myślę, że ogromna wiedza wcale nie musi dawać szczęścia.
    Pewna dawka wiedzy jest konieczna, szczególnie dotycząca naszej pracy, oraz naszych zainteresowań, a tę wchłaniamy mimochodem.
    A reszta - najczęściej jest to szum informacyjny, olbrzymia ilość informacji, najczęściej tylko obciążających naszą głowę, a nie dających zbyt wiele.
    Chyba, że to czyjeś hobby! :)
    pozdrawiam!
    iw

    OdpowiedzUsuń
  2. A ona była w BARZE nie w Wielkim Bracie...

    OdpowiedzUsuń
  3. Chociaż to pewnie jedno i to samo. Pzdr

    OdpowiedzUsuń
  4. Czasem to rozumienie świata przysłania człowiekowi myślenie o sobie i swoim życiu, rozumieniu swoich wyborów, potrzeb, tego, co naprawdę chciałby osiągnąć. A to jest sednem - wg mnie - rozumienia rzeczywistości. Tu Doda dobrze powiedziała.
    Myślę, że w niektórych przypadkach rozumienie tego świata, z perspektywy jednostki, jest wręcz szkodliwe i niepotrzebne.
    Choć ignorancja to nie jest szczyt marzeń.

    OdpowiedzUsuń
  5. Warto rozumieć świat,choć to wcale nie znaczy, że trzeba wiedzieć wszystko i wszystko śledzić. Też czytałem rozmowę z Dodą i nie mogłem zdobyć się na szacunek dla sposobu myślenia Dody. Chyba jednak wypada wiedzieć, że aborcja w Polsce jest praktycznie zabroniona, a księża uważają się za święte krowy, obdarzone w dodatku prawem veta. To się po prostu przydaje w życiu.
    Jerzy Uraban rozumie świat i dzięki temu jest bogatym człowiekiem. Gdyby nic go nie interesowało, gdyby uważał, że i tak nic nie można zrobić, byłby teraz zapomnianym, skończonym frustratem, sierotą po upadłym systemie.
    Doda może ma IQ 156, ale jest głupia, albo tylko udaje.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Coś mi się widzi, że w wypowiedziach Dody było sporo pozy. Ale też pewien stanowczy punkt widzenia, przemyślany. Nie sądzę, żeby Doda nie wiedziała o zakazie aborcji, ani co to jest Manifa. A ten jej cały 'minimalizm poznawczy', tak to sobie roboczo nazwijmy, to ciekawe stanowisko.
      Co do Urbana, to on miał chyba po prostu inne cele, więc i inny ogląd świata jest mu potrzebny.

      Usuń
  6. Doda zaskoczyła mnie bardzo w tej rozmowie. Nie będzie mi z nią po drodze, bo jestem z tych, co lubią wiedzieć, ale postawa godna zaciekawienia co najmniej. Jako alternatywa dla jałowych rozważań, rozkminiania, dzielenie włosa na czworo - ot, cieszyć się życiem i zajmować konkretem. Interesujące.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No właśnie. Ja też lubię wiedzieć, ale nie mam ambicji wiedzieć wszystkiego, szczególnie tego, o czym rozmowy można prowadzić głównie jałowe. Tu punkt widzenia pani Rabczewskiej jest właśnie 'interesujący'. A i koncepcję 'świat się kręci wokół mnie' też można rozwinąć - jest tu potencjał...

      Usuń
    2. Niewykluczone, że w pewnym sensie nazwała coś, co jest ogólnie prawdziwe: wszak świat każdej osoby kręci się wokół niej. Cokolwiek by nie twierdziła ta osoba oficjalnie.

      Usuń