(Genialny) Pomysł na kolację

Głodny jestem niemiłosiernie, a w takiej sytuacji, kiedy się myśli o jedzeniu, myśli się najbardziej efektywnie. Jeśli się dobrze skupić, może przyjść prawdziwe natchnienie. Do mnie czasem przychodzi i pochwalić się muszę, że potrawy wymyślone w takich momentach, potrafią być niezwykłe.

Właśnie dopracowuję pomysł na dzisiejszą kolacje. Coś nie za ciężkiego, ale jednocześnie konkretnego. Jak już wspomniałem głodny jestem, i to trochę determinuje drogi wyobraźni. Coś wyrazistego. 

Zróbmy tak: mielimy mięso z kurczaka. Dorzucamy jajko, dużo natki, czosnek, może odrobinę gałki muszkatołowej..? Sól, pieprz – powinno być w sam raz. Z masy robimy niewielkie klopsiki – w środku dziurka, a w dziurce… niech będzie ser… pleśniowy… ostry Gorgonzola. Już prawie czuję ten smak. Rozgrzewamy patelnię i smażymy klopsiki. Rumiane kuleczki z niespodzianką w środku. Żołądek zawiązał mi się właśnie na supeł i dostałem ślinotoku.

Dobrze by było, żeby i sos jakiś się pojawił. Do delikatnego mięsa, do sera – puszka pokrojonych pomidorów, czosnek, bazylia, sól, pieprz, ostra papryka – niech smak będzie wyraźny.

Klopsiki układamy na talerzu, polewamy sosem… Jakoś tak pusto. Makaron! Jakiś duży, jak największy, żeby ułożyć tylko kilka sztuk. I polać odrobiną sosu. I listek bazylii na górze – finis coronat opus.

Jak ja teraz wytrzymam do wieczora.

Jakieś dobre winko do tego. Półsłodkie, domowe wino z głogu – dojrzewający w piwnicy, jeszcze świeży, zeszłoroczny wyrób własny.